Ο θεσμός της οικογένειας είναι πολύ ισχυρός στην Ελλάδα. Ως οικογένεια μπορεί να νοείται είτε η “μικρή οικογένεια”, που περιλαμβάνει το ζευγάρι και τα παιδιά του είτε η ευρεία οικογένεια με παππούδες-παιδιά-εγγόνια, θείους, θείες, ξαδέλφια, συμπεθέρους κλπ. Φυσικά, τις τελευταίες δεκαετίες οι οικογένειες έχουν συνήθως 1-3 παιδιά μερικές φορές και κανένα. Το ποσοστό των διαζυγίων και των δεύτερων γάμων έχει αυξηθεί. Έτσι η οικογένεια έχει γίνει πιο πολύπλοκη με παιδιά και συγγενείς από διάφορους γάμους κάποιες φορές και από τις δύο πλευρές.

Ενώ ο πολιτικός γάμος υπάρχει από τις αρχές της δεκαετίας του '80, τα περισσότερα ζευγάρια παντρεύονται με θρησκευτικό γάμο. Οι κουμπάροι, που παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο τόσο στο γάμο όσο και στη βάφτιση των παιδιών, θεωρούνται σχεδόν συγγενείς.

Από την άλλη μεριά, το προσδόκιμο επιβίωσης έχει αυξηθεί πολύ. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες είναι πολύτιμοι για τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Είναι πολύ συνηθισμένο στην Ελλάδα να μετέχουν στην ανατροφή των εγγονιών και να στηρίζουν το ζευγάρι οικονομικά, μαγειρεύοντας φαγητό, πηγαίνοντας ή παίρνοντας τα παιδιά από το σχολείο κλπ.

Τα παιδιά συνήθως αργούν να φύγουν από το πατρικό σπίτι και η οικογένεια παίζει γενικά τόσο για τα νεαρότερα όσο και τα πιο ηλικιωμένα μέλη της ένα προστατευτικό ρόλο. Τα τελευταία χρόνια η οικονομική κρίση έχει συσφίξει περισσότερο το δίχτυ προστασίας, που παρέχει η οικογένεια και έχει βοηθήσει να μειωθούν οι τραγικές επιπτώσεις της ανεργίας, που έχει πλήξει πολύ κόσμο. Για παράδειγμα με τη σύνταξη της γιαγιάς μπορεί να ζει, πολύ περιορισμένα βέβαια η οικογένεια του γιου ή της κόρης, στην οποία και οι δύο γονείς έχουν χάσει τη δουλειά τους.